Arturo Leyte “O espírito e o tempo”

ARTURO LEYTE

O espírito e o tempo

Se despois da "historia da filosofía”, a filosofía aínda puidese dicir algo arredor do tempo, só podería ser que deste non hai un significado natural; nin sequera un neutral: o que sexa o tempo presupón en cada caso unha comprensión previa e até unha decisión sobre como entendelo. Así, as sucesivas concepcións do tempo non deixaron de ser equivocacións, aínda que algunhas resultaran tan magníficas e decisivas que sen elas sería imposíbel interpretarnos. Falar, en consecuencia, da “verdade sobre o tempo”, lonxe de achegarnos ao tempo, vólvese unha figura reflexiva máis, mesmo cando pretende non selo.

“O espírito e o tempo” quere mostrar de modo específico a relación e á vez o conflito entre dúas desas aludidas concepcións extremas: a que en termos idealistas mantivo Hegel, sobre todo na súa Fenomenoloxía do espírito, e a que en termos existenciais mantivo Heidegger na súa obra cumio, Ser e tempo, pensada e escrita baixo o sobreentendido non explícito de desandar o camiño de Hegel.

Catedrático de Filosofía. Investigador na “Comisión Schelling” da Academia de Ciencias de Baviera. Profesor invitado en diversas universidades estranxeiras. Os seus principais campos de traballo son o idealismo alemán, a hermenéutica, a filosofía grega e a estética. Editor e tradutor de Schelling, Hölderlin e Heidegger. Autor de diversos libros: Ensaios sobre Heidegger (Galaxia, Vigo, 1995); Las épocas de Schelling (Akal, Madrid 1998); Heidegger (Alianza, Madrid 2005); El arte, el terror y la muerte (Abada, Madrid, 2006); El paso imposible (Plaza y Valdés, Madrid 2013), Heidegger. El fracaso del ser (El País-Batiscafo, Barcelona 2015 e Shackleton, Barcelona 2024); Post Scriptum al Origen de la obra de arte (La Oficina, Madrid, 2016); e La historia y la nada (La Oficina, Madrid, 2017). Fundador en 2009 da editorial La Oficina de Arte y Ediciones.