KİMDİR?

Sözler;

Kim korur şu sancağı, kim taşır bu hilâli?
Kim diz çöküp beklerken, diriltir istikbâli?
Kim boyun eğer zulme, kim bakar cellâdına?
Kimdir, hak için ölür ve dimdik durur hâlâ?

Kim sırt döner mazluma, namerde boyun eğip,
Kimdir, hak der; bâtıla secdelerde eğilip?
Kim ilmiyle yükselir, cehaletle övünür?
Kim tarihini taşır, geçmişini söndürür?

Kim yeminle yaşarken, ihanetle can bulur?
Kimdir ki bu soylular, kölesine kul olur?
Hangi çocuk yetimdir, hangi kadın dul olur?
Tarih neyle yazılır, hangi millet kaybolur?

Kim toprağa kefensiz evlâdını taşır da,
Kim devleti savunur, kimler bozar sırt sırta?
Kim darda yol gösterir, kim karanlıkta kördür?
Kim sevgiyle diridir, kim nefretle ölüdür?

Kimdir ki duvar olur mazlumun önünde, kim?
Kim rüzgârla savrulur; ardı pusu, önü kin?
Kim dostuna omuzdur, düşmanına sert olur?
Kim kardeşini satar, secdelerde kul olur?

Kim Allah’tan korkarken, kuldan utanmaz hâlâ?
Kim hakikat uğruna yanar bir kıvılcımla?
Kimdir ki bir nehire adını verir sessiz?
Kimdir ki ihanete göz yumar; ruhsuz, hissiz?

Kim bir zalim gülünce gözünü kin bürümez?
Kim bir yetim sevince, onda cenneti görmez?
Kim namerde yaslanır, ihanetle ölür de,
Mezarının taşına “Bu haindir.” yazılmaz?

Kim yürekle direnir, kim dik başlı görünür?
Kim sevdasına sâdık, kim bir ömre hükmeder?
Kim sözünde dağ olur, kim rüzgâra savrulur?
Kimdir, bir cümlesiyle gök kubbeyi titretir?

Kim karar kılar gece, zulmün gölgesinde; kim?
Kim sabahı beklemez, karanlığa siner; kim?
Kim ezanı susturur, secdeyi unutur da,
Kim minberden düşerken alkış tutulur hâlâ?

Kimdir göz göre göre adaleti boğarken,
Kim konuştuğu için, kim susarken suçludur?
Kim asrın Yusuf’udur; zindanda bile sâdık?
Kim, Ebû Cehil gibi yüzü secdeye varmaz?

Kim mazlumu kucaklar, yetim başını okşar?
Kim gözyaşını siler, ağlayanı susturur?
Kim zindana şükreder, kim köşkü zillet sayar?
Kimdir özür dilerken, kim kibriyle övünür?

Kim suskun bir milletin çığlığı olur bir gün?
Kim kalbiyle dövüşür, sözüyle cihâd eder?
Kim kalemin ucunda bir mermi gibi parlar?
Kimdir, bu kurşun kalem her bir harfi harb eyler?


Kimden korkar hakikat, kimden utanır gerçek?
Kimin alnı secdedir, kim yüzsüzce eğilir?
Kim bayrağa kan taşır, kim hilâli kanatır?
Kim gecede saklanır, kimdir gündüzden kaçar?

Kim dik durur, cesurdur; kim korkar, iz bırakır?
Kim bir ömre bedeldir, kim bir günde satılır?
Kim yeminle yürürken susmaz mazlum adına,
Kim susarsa bilsin o, zulme ortak yazılır!

Kim bir ömrü boynunda bir töre gibi taşır?
Kim aşkı anlatırken, kefeniyle dolaşır?
Kim elini uzatır hem dikene hem güle,
Kim kılıç ve merhamet taşır aynı bilekle?

Kim otağ kurar dağda, kim dua eder çölde?
Kim bir kalbe dokunur, kim dövüşür gönülle?
Kim erlikle yoğrulmuş, kim ihanetle silik?
Kim dede duasıdır, kimdir anne feryadı?

Kim bir soyu yüklenir, iz sürer gece gündüz?
Kim “Ben varım!” diyerek yürür çileye dümdüz?
Kim bir rüyayı taşır yedi atadan beri,
Kim al yazma tutarken, öper, giyer kefeni?

Kim sabrını örterken kefen gibi beyaza,
Kim yitirdiği ismi kalbinde taşır hâlâ?
Kim yaralı kalbiyle dostun yanına varır?
Kim mezarında bile “Ben buradayım!” der.

Kim ezanla doğrulur, kim çan ile eğilir?
Kim bir taşı diriltir, kim yıkar bir kaleyi?
Kim “Vatan!” der haykırır, kim “sus!” diye bağırır?
Kim yitirdiğiyle var, kim kaldığı yerindir?

Kim tohum gibi düşer, kim başak olur sonra?
Kim kalbini yırtarak sessiz kalır bir aşka?
Kim ömrünü bir nesle vasiyet diye yazar?
Kim dilsiz bir sızıyı gözyaşıyla anlatır?

Kim karanlık çağlara ışık olur, yol çizer?
Kim yüreğiyle yanar, kim alkışla serinler?
Kim göz göze bakarken bir nesli diriltir ki?
Kim gecenin bağrında bir kandil gibidir ki?

Kim kalemle yürür de cümlesiyle devleşir?
Kim harf harf kurban olur, adını silemezler?
Kim yalnızken bile dik, kim kalabalıkken de yok?
Kim mazlumun yüreği, kim zalim gölgesidir?

Kim soğukta titrerken ocağını paylaşır?
Kim ekmeğini böler, kim tokken ağlar yine?
Kimin yüreği örtük, kimin alnı açıktır?
Kim her darbe yedikçe sabırla güç kazanır?

Kim bir selâm veremez yüzü düşmüş hâldeyken?
Kimdir, ağlarken bile gururludur gözyaşı?
Kim nefreti sevdaya dönüştürür kalbinde,
Kim arslan gibi çıkar mahşerin kapısından?
Osman Öztunç