Χνάρια Θέλω τον κόσμο (ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΔΡΟΜΟ)

Εγώ τον κόσμο τον θέλω να 'ναι φιλόξενη αυλή
γεμάτο με ανέμελα νυχτέρια και γειτονιά για όποιον βρεθεί,
Εγώ τον κόσμο τον θέλω δίχως φράχτη ούτε κύρη
που στο σύμπαν θα ξερνά το σκάρτεμα και κάθε μολυντήρι,
Εγώ τον κόσμο τον θέλω γεμάτο όμορφες εκπλήξεις
λεύτερο και γόνιμο να αγκαλιάζει τις νέες αφίξεις,
Εγώ τον κόσμο τον θέλω διαβασμένο και χορτάτο
ξάστερο και δίχως φόβους...ξεδιψασμένο και δροσάτο...

Ποιος λιγουρεύτηκε τον κόσμο ολάκερο δικό του
δίχως νοιάξη για τον δίπλα και τον κατοπινό του
μονο κληρονόμο και μονο δικαιούχο
με τον άλλον καταθλιπτικό κι ευνούχο

Κοίτα τι σου χω λοιπόν γίνηκα απόψε παιδί
σκανδαλιάρης απ'αυτούς που σου χαλάν την γιορτή
που σκαρφαλώνει τον φράχτη για το αγνάντεμα
που δεν φυσά και θέλει τα πανιά σου απάνεμα
Παίρνω μια γόμα λοιπόν και το 'χα άχτι
να σβήσω τις γραμμές που μας χωρίζουν απ' τον χάρτη
δεν θέλω οι πράξεις να 'ναι αλόγιστες
ούτε η φταίξη και οι λέξεις ακαταλόγιστες
θέλω το χώμα δίχως άλλο άδικο αίμα
αγέρηδες με λεύτερες φωνές κι όχι με ψέμα
φωτιές που μας ζεσταίνουν όσο καιν το σκάρτεμα
πλημμυρισμένο από δροσιά και μάγεμα

Θέλω τον κόσμο του δίνεις και παίρνεις
κι εσύ συγκάτοικε εκεί μέσα να ομορφαίνεις,
που θα χωρά τα λάθη μας κι απο το λόγισμα
όλοι να αφήνουμε κάτι...πριν απ' το χώρισμα....

Τον στοχάζομαι δραπέτη και πολύπορτο
κι όχι κρυψίνο που 'χει το άδικο ανείπωτο
και για όποιο δίποδο κλέβει πονηρά στο μοίρασμα
τον θέλω αλητευόργητο και τιμωρό
τον φαντάζομαι χορτάτο, διαβασμένοκι όχι άπονο,
το πολύ μ' ένα γλυκό παράπονο
ούτε σκλάβο της χαρτούρας και θύμα της εποχής
αλλά με εκπλήξεις γελαστός καταφερτζής
να 'ναι απ' τα λάθη μαθητής
κι όχι στα απλέρωτα ραχάτι
δεν τον θέλω χουζούρη και διπλωμάτη
διψασμένο κι ορεξάτο για να ζήσει
κι όχι ανίκανο να ευτυχήσει...

Πείτε σ' αυτούς που λογαριάζουν τα μελλούμενα
οτι υπάρχουν κι οι λογάδες...που ζουν στα αρνούμενα
οι οργισμένοι που βλέπουν...πέρα απ' τη μύτη τους
κάτι τρελοί...που θέναι όλη τη γη για σπίτι τους
που ούτε στιγμή δεν πίστεψαν....τι στον κόσμο τους
δεν πιάνει τόπο η πεθυμιά κι ο λόγος τους
και πείτε τους...πως μέριασε όλος ο πόνος μου
γιατί σ' αυτό το όνειρο...δεν είμαι μόνος μου...



Χνάρια
Στον Αντίδρομο
2012
Ιmantas