ตะลุยแอฟริกา 20 ประเทศ ตอนที่ 7 แองโกลา (ประเทศที่ 83)

ตะลุยแอฟริกา 20 ประเทศ ตอนที่ 7 แองโกลา (ประเทศที่ 83)
ตื่นเช้าที่ Anot Guesthouse เมืองออนดังวา นามิเบีย 21 มีนาคม 2561 พนักงานสาวบอกว่าเรายังไม่ได้จ่ายเงิน เราบอกว่าเมื่อคืน มาดามบอกว่าหักจากบัตรเครดิตไปแล้ว เธอบอกว่ายัง เราดูราคาจากแผนการเดินทาง ควักเงินออกมาจ่าย 550 เธอถามว่ารับอาหารเช้าด้วยใช่หรือไม่ เราบอกว่าไม่ เธอบอกว่า ราคาไม่รวมอาหารเช้า 510 NAD เธอทอนเงินให้เรา
เราเดินออกไปนั่งแท็กซี่คนละ 10 NAD ไปรับรถที่ Avis สนามบินออนดังวา ไปถึง 7.20 น. รอจนถึง 8.30 น. ยังไม่ได้รถ ถ้าคืนรถต่างสถานที่จะก็บเพิ่มอีก 3,000 NAD พอรู้ว่าจะไป Walvis Bay ก็จะเก็บเงินเพิ่มอีกบอกว่าประกันไม่คุ้มครองทั้งๆ ที่ในเงื่อนไขบอกว่า ขับได้ทั้งประเทศไม่จำกัดระยะทาง แล้วก็บอกว่า สงสัยการจองจะไม่ใช่ของ Avis
พอเราจะเอาไปถามร้านอื่น ก็คุยโทรศัพท์บ้าง ติดลูกค้รายอื่นบ้าง มีคนมาลัดคิวเราไป 3 ราย ทัั้งคืนรถและรับรถ ในที่สุดก็มีช่องว่าง เราขอใบจองและบัตรเครดิตคืน แล้วเดินไปถามที่ Europecar
จนท.ท่าทางสุขุมไม่ล่อกแล่กเหมือน Avis เขาลองเช็คดูแล้วบอกว่า ยกเลิกไปแล้ว
เขาถามว่าจองในนามของ....ใช่หรือไม่เราบอกว่าเราไม่เห็นชื่อคน แต่เข้าเว็บ traveligo.com และตามข้อมูลตลอดแต่ไม่เห็นมีความคืบหน้า เราถามว่าแล้วเราจะได้รถหรือไม่ เขาบอกว่าได้เพราะมีรถว่างอยู่ แต่ยังไม่ได้ล้าง ถ้าเราเช่าเขาจะออกไปล้างให้
เราไม่อยากเสียเวลาจึงรีบทำสัญญา ค่าช่ารถตามที่ระบุเป็นเงินไทย ไม่ถึง 5 พันบาท แต่เขาเก็บค่าประกันรวมเข้าไปด้วยเป็น 6,000 NAD บอกให้ระบุเป็นค่าเช่ารถกับค่าประกันก็ไม่แยก เขาได้แต่บอกว่า เมื่อเอารถมาคืนจะโอนเงินส่วนที่เหลือเข้าบัตรคืนให้ ความอยากได้รถและดูท่าทางเขาก็ดูจริงใจจึงไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด
ตอนจองรถกับ Traveligo.com ก็ไม่ได้บอกรายละเอียดเกี่ยวกับประกันหรือการคืนรถต่างสถานที่ เมื่อยกเลิกไปแล้วก็เท่ากับว่า เราเช่ารถโดยไม่ผ่านนายหน้า ร้านนี้บอกว่า ถ้าเราคืนรถต่างสถานที่ต้องจ่ายเพิ่มอีก 2,000 NAD เราจึงตัดสินใจกลับไปคืนที่เดิม เสียค่าน้ำมันน้อยกว่าคืนต่างสถานที่ ซึ่งเป็นการขับรถรอบประเทศนามิเบียพอดี
เราไม่เคยรู้เรื่องเงินเข้าเงินออกบัตรเครดิตมันเป็นอย่างไร รู้แค่ถ้าอยากใช้เงินสบายๆ โดยไม่ต้องจ่ายดอกเบี้ยก็เอาเงินฝากเข้าไว้ในบัตร ซึ่งพนง.ธนาคารไม่แนะนำเพราะถ้าเราฝากไว้มากๆ เราต้องใช้ให้หมดวงเงินโดยการซื้อของ ถ้ากดเป็นเงินเราจะเสียดอกเบี้ย แต่ตอนที่เราลองใช้รูดซื้อน้ำที่สนามบินเอรอส มันมีข้อความบอกว่า บัตรใช้ไม่ได้ เราจึงต้องโทรให้ลูกเอาเงินเข้าให้เท่าที่จำเป็น แล้วเช้านี้มันก็ใช้ได้
เราได้รถเกือบ 10 โมง เพราะเราจะต้องเอารถมาคืนที่ออนดังวา แต่ตั๋วไปกาบองต้องไปขึ้นเครื่องที่วินด์ฮุก รีบไปดูท่ารถ Intercape ก่อน ป้าเห็นป้ายที่ปั๊ม Engen ซึ่งมีห้างอยู่ด้านหลัง โชคดีรถขับทางด้านซ้ายเหมือนไทยไม่ยุ่งยาก แต่มันเป็นยี่ห้อที่ไม่เคยขับ
VOLKSWAGEN คันเล็กหุ่นเหมือน JAZZ
แต่ที่ปัดน้ำฝน ระบบไฟ กับ แอร์สลับที่
จอดรถที่ลานจอดถามครอบครัวที่จอดอยู่ก่อน ไม่รู้เรื่อง เดินไปที่หน้าทางเข้าห้าง ถามรปภ.บอกว่า จะมาเวลา 5-6 โมงเย็น ได้ข้อมูลแค่นั้น
เดินกลับไปลานจอดรถ เจอสาวท่าทางมีความรู้ เธอบอกว่าให้ไปจองที่ Shoprite อยู่ห่างออกไป 5 ไฟแดงเลี้ยวขวา ตรงนั้นจะเป็นศูนย์กลาง จะขึ้นรถท้องถิ่นก็ขึ้นได้ที่นั่น
เธอไม่แนะนำให้ไปรถท้องถิ่นเพราะนั่งไม่สบาย วุ่นวาย ขับเร็วไม่ปลอดภัย มีรถออกตลอดเวลาแต่ก็รอให้มีผู้โดยสารเต็มก่อนจึงออก ทางผ่านมี ไฟแดงอยู่ใกล้ๆ กัน มี Shoprite เกือบทุกไฟแดงแต่ฟังมาว่าศูนย์ Intercape อยู่ไฟแดงที่ 5 เลี้ยวขวาเข้าไป
ทางเข้าด้านหน้าของแต่ละแห่ง มีแม่ค้าพ่อค้าตั้งผัก ผลไม้ท้องถิ่นขาย ลุงลองเลี้ยวไฟแดงที่ 2 เดินหาไม่เห็นมี จึงตรงไปที่สาวคนนั้นระบุไว้ ถามพนง.ในห้าง เธอบอกว่า ให้ไปที่ Engen ตอนเย็นมีที่เดียว
เราจึงเปลี่ยนแผน ตามหาสถานีรถไฟ หาตารงเวลาไว้ล่วงหน้า เผื่อว่าจะเดินทางไปวินด์ฮุกโดยรถไฟ ทางไปสถานีเป็นลูกรัง ดูเหมือนทางเข้าหมู่บ้าน บังเอิญเจอเด็ก 3 คนพี่น้อง พวกเขาชี้ไปที่รั้วที่ห่างออกไปราว 100 เมตร ขับรถไปจอดใต้ต้นมะขามเทศ แล้วเดินเข้าประตูที่มีรปภ. ผ่านลานกว้าง เดินขึ้นบันไดปูนผ่านทางเข้าอาคารไปทางรางรถไฟ
ไม่เห็นมีคน จึงเดินกลับไปเข้าช่องที่เป็นทางเข้าอาคาร เห็นห้องแรกเปิดประตู จึงชะโงกหน้าเข้าไป เจอสาวนางหนึ่งกำลังก้มๆ เงยๆ อยู่กับแผ่นกระดาษบนโต๊ะรกๆ ในห้องแคบๆ เธอเงยหน้าขึ้นมาทักทาย
เมื่อสอบถามได้ความว่า ทางรถไฟที่ออนดังวา วิ่งอยู่ 2 เส้นทาง วันเว้นวัน ไป Oshikango วันอาท้ตย์ พุธ ศุกร์ ออกราวบ่าย 2-3 เอาแน่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการเข้าสถานีของรถที่มาจาก Tsumeb ส่วนเวลากลับจาก Oshikango เวลาออกราว 9 โมง
รถที่จะไป Tsumeb ก็วิ่งสลับวัน ออกจาก Tsumeb ราว 11.30 น. ออกจากออนดังวาระหว่างเวลา 9-10 โมงเช้า ค่าโดยสารน่าจะอยู่ที่ 120-130 NAD เธอบอกว่าเธอไม่แน่ใจเพราะเธอไม่เคยขายตั๋ว เธอมีหน้าที่ดูแลการเดินรถ...โอ้ว้าววว! เจอผู้จัดการเดินรถไฟสาวเข้าให้แล้ว เธอชื่อ Hileni เธอโชว์รูปลูกชายสุดที่รักให้เราดู น่าจะอายุไม่เกิน 9 ขวบ
ออกจากสถานีรถไฟเป้าหมายอยู่ที่ Oshikango
อ่านว่า โอชิคางโก้ เป็นเมืองชายแดนเขตติดต่อประเทศแองโกล่า ออกไปทางเดิมเลี้ยวขวาข้ามสะพาน สภาพถนนรถวิ่งสวนกันลาดยางวิ่งเรียบ มีแผงเหล็กของด่านกั้นเป็นระยะ มีป้าย Stop มีจนท.นั่งจนท.นั่งอยู่ในเต๊นท์บ้าง
เป็นด่านจริงๆ มีอาคารไม้ชั้นเดียวหลังคามุงสังกะสีเล็กๆ ด้านหน้าเปิดโล่ง บ้าง
เจ้าหน้าที่ออกมาขอดูพาสปอร์ตบ้าง หรือ แค่นั่งมองออกมาจากในเต๊นท์แล้วใช้นิ้วกระดกอนุญาตให้ไปต่อบ้าง ถ้าจนท.ยืนอยู่พอจอดก็ทักทาย เฮลโหล ยินดีต้อนรับสู่นามิเบีย เป็นไงบ้าง คนที่นามิเบีย ใช้คำพูด Hello, how are you? ติดปาก
How are you? เป็นการทักทายทั่วไปทั้งวัน