Vandamme. Wat we te doen hebben !

Je kunt jezelf profileren als aanbieder van iets wat iedereen herkent en denkt nodig te hebben. Brood, als voorbeeld. Daar is altijd markt voor. Maar dan leef je in de rode oceaan: druk, voorspelbaar, vol concurrentie om aandacht. En geef toe, wiens brood je eet (je loon, factuur), wiens woord men spreekt. Je doet mee met de hoop, maar is brood wel de juiste voeding?

De blauwe oceaan - een oneindige concurrentieloze ruimte van mogelijkheden - vraagt iets anders. Lef. De durf om te gaan staan voor je eigenheid, je visie, je diepste overtuiging. Maar precies daar wordt het spannend: je klanten zijn vaak nog niet zover dat ze begrijpen dat ze nodig hebben wat jij aanbiedt. Ze zoeken binnen hun bestaande mentale model: een snelle oplossing, een ‘deksel op hun potje’, functionele hulpverlening.

Stap je daar niet in mee—omdat je weet dat het hen niet werkelijk vooruithelpt—dan blijft er één strategie over: je klant opvoeden. Hem helpen zien wat hij écht nodig heeft en wat preventief proactief ontwikkeling stimuleert.

Dat vraagt vakmanschap: slimme intakegesprekken, kunnen volgen én leiden, vriendelijk kunnen weigeren, en vooral: inspireren met jouw verhaal.

Daarom is de 'markt' meer dan vraag en aanbod. De 'markt' is een plek waar we elkaar beïnvloeden om te groeien in nieuwe mentale modellen. De 'markt' is educatie. En daarom heb je iets anders te doen dan 'marketing'. Leer inspireren.

Ik ben al heel mijn leven in een blauwe oceaan aan het varen. Ik doe mijn best om met mijn filmpjes te evoceren waar het mij om te doen is. Ik heb geduld, want ik heb de tijdsgeest nodig om te laten begrijpen dat ieder individu, burger, professional aan zet is om voor de gehelen te zorgen waar hij deel van uitmaakt. En mijn propositie is dat deze gelaagde verantwoordelijkheid geen hocus pocus is, geen new age, geen zweven, maar methodisch verankerd kan worden in hoe je bezig bent...