Urfalı mevsimlik tarım işçileri: 'Ampule vurduk ama karanlıkta yaşıyoruz'

Bursa'nın Mustafakemalpaşa ilçesinde domates tarlalarında hasat sürüyor. Kötü koşullarda çalıştırılan mevsimlik işçiler; su, barınma ve yiyecek sorunlarının çözülmemesinden şikayetçi.

Urfa'nın Viranşehir ve Siverek ilçelerinden Bursa'ya gelen işçiler, Koşuboğazı köy merkezini geçtikten sonra sol tarafta kalan tepecikte kalıyor. İşçiler, çadırlarda ve briketten yapılma evlerde yaşam mücadelesi veriyor. Sıcak sebebiyle tavukların üzerinde bile tüy kalmadığını söyleyen İbrahim Halil Yaprak, nisan ayında ailesiyle birlikte Viranşehir'den geldiğini anlatıyor.



'DEPREMDEN SONRA...'
Urfa’da depremi yaşadıktan sonra Antalya’ya giden, oradan da Bursa’ya gelen Yaprak'ın 5 çocuğu var. Biri henüz okul yaşına gelmemiş, biri beşinci sınıfta olması gerekirken üçe gidiyor. Diğer üç çocuğu liseye gitmesi gerekirken okulu terk etmişler, babaları gibi tarlada çalışıyorlar. Yaprak bu durumu “Okula gönderemiyorum. Altı yıldır çocuklar tarlada çalışıyor. İlkokul diplomaları yok. Zorunlu eğitim diye bir şey yok bizde” diyerek anlatıyor.

Hava sıcak olduğu için gece 3'te tarlaya giden işçilerin günlük yevmiyeleri 390 lira. Dayı başına verdikleri parayla ellerinde 350 lira kalıyor. 30 gün üzerinden haftanın her günü çalıştıkları hesaplandığında ayda 10 bin 500 lira kazanıyorlar. (Dayı başı, işçileri memleketlerinden tarlalara getiren kişilere deniyor. Kendisi de tarım işçisi olan dayı başları, tarla sahibi ve işçi arasında aracılık yapıyor. Her ekibin bir dayı başı bulunuyor ve işçilerden 50 lira alıyor. Dayı başlarının bazıları bu ücretlerle faturaları ödüyor, kimi tarla sahibinden aldığı parayla işçilere ödetiyor.)



‘İMKÂNIM OLSA ÇOCUKLARIMI AVRUPA’YA GÖNDERİRİM’
Bir diğer işçi Mehmet Yaprak'ın ise 7 çocuğu var. Sadece bir kızı üniversite okuyor. Diğer çocuklarını okutamamış: “Ben kendimi vatansız hissediyorum. İmkânım olsa çocuklarımı Avrupa’ya gönderirim.” Mehmet Yaprak'ın 17 yaşında Binnaz Yaprak ise bu yıl okulu bırakmış: “Ablam ailede tek okuyan. Deprem, maddi durumlar yüzünden iki kardeş okulu bıraktık.”

‘SU DEĞİL SANKİ KAN GELİYOR’
Mevsimlik tarım işçilerinin diğer adresi, Çeltikçi Köyü. Urfa’nın Siverek ilçesinden gelen işçilerin bulunduğu yer Koşuboğazı'na göre daha kötü. Çadırların olduğu bölgede elektrik yok. Çadırların kenarlarına bırakılan güneş panelleriyle telefonlarını şarj ediyorlar. Yiyeceklerini buzdolabı olmadığı için toprağa gömüyorlar. Su faturası ödüyorlar, suyu kullanamıyorlar, temiz su almak için köye gidip geliyorlar.

Yevmiyeden ellerine kadınlara 300, erkeklere 360 lira kalıyor. İşçi Perişan Ekinci çocuğunu göstererek "Ev yok, su yok, elektrik yok, çamaşır yok, buzdolabı yok, hiçbir şey yok. Su değil sanki kan geliyor” diyor. 



‘AMPULE VURDUK AMA ÜSTÜMÜZDE AMPUL YOK’
16 yıldır buraya geldiğini söyleyen Mihriban Kaya ise kızının burada doğup büyüdüğünü anlatıyor. Yıllarca yerel yetkililerin gelip gittiğini ama değişen bir durum olmadığını “Ampul gelsin, bizim halimizi görsün. Ampule vurduk ama üstümüzde ampul yok. Biz karanlıkta yaşıyoruz” sözleriyle anlatıyor. 
(Video haber: Pelin Akdemir)
🛎️Kanalımıza abone olmayı unutmayın🛎️
https://www.youtube.com/c/GazeteDuvar...

➤YouTube kanalımıza üye olarak bize destek olabilirsiniz:    / @gazeteduvar  
➤Bize Patreon üzerinden destek olabilirsiniz: patreon.com/duvar

➤Resmi Web Sitesi: https://www.gazeteduvar.com.tr
➤Resmi Facebook sayfası:   / gazeteduvar  
➤Resmi Twitter Hesabı:   / gazeteduvar  
➤Resmi Instagram Hesabı:   / gazeteduvar.com.tr  
➤Resmi Telegram Kanalı: https://t.me/Gazete_Duvar

#Haber #GazeteDuvar