Συρτά

Από το cd «Άνυδρος αθός» με τον Αλέξανδρο Παπαδάκη

Βάλε με στ' αγκαλάκια σου κι ας έχει απο'όξω χιόνι
πάπλωμα δε χρειάζομαι κι η-γι-άχνα σου με σώνει

Δε θέλω εγώ παράδεισο δε θέλω εγώ ν' αγιάσω
βάλε με στ' αγκαλάκια σου τον ύπνο να χορτάσω

Είναι στιγμές που η καρδιά είναι πλημμυρισμένη
από καημούς γιατί σκληρά την ε'εις πληγωμένη


Σαν όφις κουλουριάζομαι και σαν πουλί τρομάσσω
και σαν τα φύλλα του δεντρού τρέμω να μη σε χάσω

Στη θάλασσα ο Ποσειδών στη Γης η Περσεφόνη
κι εσύ κερά μου μου ρήγισσα μες στην καρδιά 'σαι μόνη

«Ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι θαυμαστός και πανέμορφος. Ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα, ο ήχος της θάλασσας, ένα δροσερό αέρι που κατεβαίνει από τα όρη, η ομορφιά ενός κοριτσιού, το γέλιο ενός παιδιού μπορούν να φτιάξουν την διάθεση του ανθρώπου. Μία, λοιπόν, από τις ωραιότερες – αλλά και τραγικότερες – εικόνες που μπορεί να αντικρύσει κάποιος είναι και η προσπάθεια ενός καρπού να ανθίσει – ειδικά του άνυδρου. Πόση δύναμη χρειάζεται για να σπάσει η Ζωή το σκληρό κέλυφος ενός ‘μαξουλιού’, βρισκόμενη σε δύσκολες συνθήκες και με ελάχιστα εφόδια, παλεύοντας να ανυψωθεί προς τον ήλιο για να τραφεί. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η τραγικότητα της ζωής: στο κύριο αυτό στάδιο η Ζωή περνά την πρώτη της μεγάλη δοκιμασία και κρίνεται η επιβίωση ή ο θάνατος. Τελικά το όμορφο είναι σκληρό πολλές φορές και κατακτάται δύσκολα.»

Αλέξανδρος Παπαδάκης

Το ακουστικό και φωτογραφικό περιεχόμενο αποτελούν προσωπικό έργο των δημιουργών στους οποίους και ανήκουν. Το βίντεο δεν χρησιμοποιείται για εμπορικούς σκοπούς αλλά μόνο ως πολιτιστική αναφορά. Δεν αποκομίζω και δεν επιθυμώ κανένα κέρδος από αυτό.