ناآرامی های ترکیه؛ نوبت بازی به عبدالله گل می رسد؟

http://persian.euronews.com/ رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه با وجود تظاهرات گسترده مخالفان در شهرهای مختلف کشورش، سفر خود به مراکش را به تعویق نیانداخت.

او در یک نشست خبری در رباط، پایتخت مراکش، اعلام کرد که مطمئن است ناآرامی ها همزمان با بازگشت وی به ترکیه در روز پنجشنبه، پیشاپیش پایان یافته است.

اما واقعیات عینی ترکیه خلاف این ادعا را ثابت می کند. هرچه قدر اردوغان خود را تسلیم ناپذیرتر نشان می دهد، مخالفت با اقتدارگرایی نخست وزیر و درخواست استعفای او افزایش می یابد. آیا دولت کنترل شرایط را از دست می دهد؟

اردوغان تظاهرکنندگان را افرادی افراطی و حاشیه ای خواند و آنها را به عنوان جریان بازنده در انتخابات قلمداد کرد که می خواهند شکست خود در رقابت دموکراتیک را در خیابان جبران کنند. نگرش نخست وزیر به معترضان با دید رئیس جمهوری ترکیه به رخدادهای روزهای اخیر این کشور متفاوت است.

عبدالله گل درباره ناآرامی های این کشور می گوید: «اگر اعتراض و نقدی وجود دارد، فقط در زمان رای گیری درباره آن صحبت نمی شود. خیلی طبیعی است که نارضایتی را به شیوه ای صلح آمیز بیان کرد. این هم بخشی از دموکراسی است.»

عبدالله گل شخصیتی بسیار منعطف تر از رجب طیب اردوغان دارد. آیا شرایط بحرانی حال حاضر عرصه را برای بهره برداری ریاست جمهوری فراهم می کند؟ بهتر است نگاهی به تاریخ روابط این دو مقام بلندمرتبه ترکیه در دهه اخیر بیاندازیم.

گل و اردوغان هر دو از پایه گذاران حزب اسلامگرای میانه روی عدالت و توسعه در سال ۲۰۰۱ بودند، حزبی که ریشه هایش را در حزب منحل شده رفاه، جریان سیاسی متبوع نجم الدین اربکان می یابیم.

حزب عدالت و توسعه در انتخابات پارلمانی سال ۲۰۰۲ پیروز شد و با کسب اکثریت مطلق پارلمانی، دولت را بدون نیاز به ائتلاف با احزاب دیگر تشکیل دهد.

رجب طیب اردوغان در سال نخست حاکمیت اعتدال و توسعه به دلیل نداشتن شرایط لازم مجبور به واگذاری نخست وزیری به نفر دوم حزب، یعنی عبدالله گل شد. با این حال از سال ۲۰۰۳، رجب طیب اردوغان این مقام را از آن خود کرد و با پیروزی حزبش در انتخابات سال های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۱، ریاست بر دولت را ادامه داد.

در همین زمان عبدالله گل به عنوان وزیر امور خارجه و سپس به مقام تشریفاتی ریاست جمهوری رسید. فردی که همیشه در سایه اردوغان بوده هیچگاه محبوبیت نخست وزیر را نداشته است با این حال از حمایت همه جانبه جنبش اسلامگرای اجتماعی «هیزمت»، جریان مذهبی تابع فتح الله گولان، برخوردار است.

این دو سیاستمدار ترک از سال ۲۰۱۱، رفته رفته از یکدیگر فاصله می گیرند. در انتخابات پارلمانی همین سال، اردوغان نام نامزدهای نزدیک به رئیس جمهوری را از لیست انتخاباتی عدالت و توسعه کنار گذاشت.

هم اکنون و در شرایط بحرانی حاضر، به نظر می رسد عبدالله گل میدان کافی برای افزایش قدرت خود را در اختیار دارد.

Youtube    / euronewspe  
Facebook   / euronews.pe  
Twitter   / euronews