Kayıp Mektup - Melankolik Beat

Kayıp Mektup

Soğuk bir sonbahar sabahıydı. Rüzgâr, sararmış yaprakları savururken Elif, eski ahşap sandığın kapağını yavaşça kaldırdı. Sandık yıllardır açılmamıştı; annesinden kalan eşyalarla doluydu. Her parça bir anıydı, her dokunuşta içini burkan bir hatıra.

Bir köşede sararmış bir zarf dikkatini çekti. Üzerinde solgun bir el yazısıyla sadece şu yazıyordu:
"Eğer bir gün çok özlersen..."

Zarfa dokunduğunda parmakları titredi. Açtı. Mektup, yıllar önce onu terk eden sevgilisinden, Mert'tendi. Gitmeden bir gece önce yazmış, ama hiçbir zaman vermemişti. Belki cesaret edememişti, belki de umut kalmamıştı içinde.
Elif, mektubu okudukça gözleri doldu. Mert, hâlâ seviyordu. Sadece doğru zamanda, doğru kişi olamadığını yazmıştı. "Seni hak etmediğim için sustum," diyordu satırların sonunda.

O an Elif’in yüreğinde tarifsiz bir sessizlik çöktü. Ne geçmişi değiştirebilirdi, ne de o mektubun geç kalmış sevgisini. Sadece pencereden dışarıya baktı, rüzgârın uğultusunda bir ses duyar gibi oldu:

"Belki bir başka hayatın mevsiminde..."

Ve mektubu yavaşça kalbine bastı. Kayıp bir mektup, geç kalmış bir sevda... Ama hâlâ yürekte bir yerlerde yaşayan.