Araf 130-148

Teknik bir arızadan dolayı 148. ayetin devamı...
Huvâr kelimesi, Lîsanül-Arab’ta şöyle açıklanmıştır: Huvar’ın aslı, avcı geyik yavrusunu yakalar, onu bir yere bağlar ve onun kulaklarını ovalar. İşte o zaman geyik yavrusu böğürür (bağırır). Bunu duyan yavrusunu kaybetmiş olan ana geyik, yavrusunun yanına koşar ve avcıya yakalanır. Sonraları ördek avlamada kullanılan ördek düdüğü gibi bu sesi çıkaran borular icad edilmiştir. Sâmirî’nin bir kamış ile cesedin ağzından böğürme sesi çıkarması muhtemeldir. Amaç insanların dikkatini çekmektir.
Buzağı inancı, Mısırlıların Menfis’de tanrı Ptah’ın tecessümü gördükleri kutsal Apis öküzünün reankarne olarak hulûl ettiği veliahdıdır. Ölen Firavun’un ardından diriltilen Apis öküzü kendini uyandıranı Firavun seçecektir. Bu da Sâmirî’den başkası değildir. Mısırlıların tahakküm ve gücünü elde etmeyi ellerindeki takılar ve servette zanneden İsrâîloğulları yanlarında götürdüklerinin kendilerini koruyacağını zannetmişlerdir. Aslında altın gümüş para şehirde işe yarar dağda çölde sadece yük olur. Esasında insanı koruyan para pul değil sağlıklı düşünmesidir. Haddizatında köle zihniyetinde olmasalar Firavun ailesi onları bu kadar sûistimal edemeyecekti. Çölde hiçbir işlerine yaramayan takıları putlaştırmaları, tasavvurlarının aynası gibidir. Günümüzde ve gelecekte köle zihniyetli insanlar emanet olarak yüklendikleri ekonomik güce tapacak, zorlukta ve darlıkta ona sığınma ihtiyacı ile parasını ve malını ilâh makamına koymaya devam edecektir. Ancak sonuç, pişmanlık ve hüsrân olacaktır.