Samadhi Bölüm 3 - Aydınlanma (Yolsuz Yol)

Her insanın içinde uyandırması gereken bir gerçeği, bir hakikati vardır...
Yeni keşifler için, hakikat arayışı için çok istekli olmalıyız...
Zaman akıp gidiyor; hâlen fırsatın varken... Uyan.

Beni gerçek olmayandan gerçeğe götür...
Beni karanlıktan aydınlığa çıkar...
Bilinenin ötesindeki bilinmeyene,
Görünenin ötesindeki görünmeyene...

Zihin harekettir ve bu hareket zaman ve mekân deneyimi yaratır.
Zihin hareket, uzay ve zaman zihin ise;
her şey hareket hâlindeyse,
nasıl dingin kalacağız?..
Durdurmak yerine, sessizce tanık olacağız,
sessizce şahit olacağız...
Biz de bu harekete eşlik edip her şey ile bir olacağız.

Kendini kendinden temizle...
Bildiğin tek şey, hiçbir şey bilmediğin olsun...
Akıl ötesi yol olan Samadhi’nin kapısı “Ben bilmem”dir.

Kelamın ve bilginin olmadığı bilgelik,
yolun olmadığı yol,
hiçliğin içindeki her şey...
Tüm şeylerin içindeki o boşluk...

İsminin ve cisminin, bilinen tüm bilgi ve şeylerin ötesi için,
bildiğini sandığın her şeyi unut...
Görecek gözlerimiz olduğunda,
sen çıkınca aradan,
aniden sınırlar kaybolur.
Gözlenen gözleyene dönüşür;
ve O hem her yerdedir,
hem de hiçbir yerde değildir.

İki göz, beş duyu ile bir ilizyondasın...
Hakikatin üstüne inen perdeleri kaldır.
Akıp giden zaman içinde an’ı,
an’dan içreyi yakala.
Gerçeklik bir yanılsama olsa da kalıcıdır.

İbranice “günah”ın anlamı:
Şimdiki anı kaçırmak.

Sevgi gerçek dindir;
sevmek bir olmaktır.
Yetmiş iki millete bir göz ile bakmayan,
Halka müderris bile olsa hakikatte âsidir.

Vahdet deryasına dalmak için konforu bırak.
Onu bulmak için, kendini bilmek için “şimdi”de yan.

Derin düşünce ve tefekkür,
tüm anlarda koşullu benlikten kurtulmak içindir.
İçindekini tezahür ettirirsen,
ortaya çıkan şey seni kurtarır.

Tek gerçekliğin O olana kadar, O’nunla kal...

Konfordan vazgeçmeliyiz;
sadece kendi doğrularımızdan vazgeçmeliyiz.
Kendini bilip bulman için vaktin azalıyor...
Oku kendini, Rahman ve Rahîm olan Allah'ın adı ile.

“Ruhuma teslim ol ve ümitsizce bekle,” dedim...
Çünkü ümit ettiğin, senin için iyi olmayabilir.
Vazgeç...
Vazgeçtiğinden daha iyisini kazanacaksın.

Herhangi bir şeyi iyi veya kötü olarak yargılamaktan vazgeç;
çünkü her şey merkezindedir.

Sınırlı kalıplardan kurtul.
Üzerine inşa edilmiş yedi yolu,
kalbe ekili ilahî bilinç tohumunu keşfet.

Gerçek şu ki, Bir Olan’dan hiçbir zaman ayrı olmadın;
sadece sen farkında olmadın.


Gerçek doğamızı keşfetmek için,
üstümüze inşaa edlimiş yedi yolu yukarıya değil; kendi üzerimizde aramalıyız.

Dış dünya, madde dünyası;
beş duyu ile bakılınca bizi yanlış yöne yönlendiriyor.
Acılardan kaçmaya çalışır herkes;
hâlbuki dışarı çıkmak için önce içeri girmeliyiz.
Acımıza yönelmeliyiz;
acıdaki şifayı görmeliyiz.

Uykudan zamansız ve mekânsıza uyanmak için,
yolcu olduğunu bil de yola çık.
Yolda bırakmazlar;
alırlar seni...

Uyanış, bilinenlerin ötesidir.
Bu yüzden uykuda olanlar seni tehdit gibi görür,
kınar ve ayıplar.

Genlerinde kelebek olma dürtüsü taşıyan tırtıl gibi,
yaratılış gayesini bilmeyen insanlar,
bu yolu anlayamazlar.

Beden rahatlık ister;
zihin bilmek ister;
vücut haz arar ve acıdan kaçar.
Rahatlık menzile giden yolu uzatır.
Samadhi’ye giden yol ise
kendi isteklerine savaş açmanı ister.

İnsanın genlerinde kodlu özüne dönüş arzusu,
şeytan ve ona hizmet edenler tarafından
bin yıldır sistematik olarak bastırıldı, unutturuldu.

Gerçek bilgiye ulaşmak için
hiçbir şey bilmediğini kabul etmeli
ve yeni bilgilere açık olmalısın.
Gerçek cevabı duymak için
zihninde hazır bir cevabın olmamalı.
Hani Hatırla; Hızır ile Musa’nın kıssasını...

Zihnindeki düşünceler denizdeki dalgalar gibidir.
Yaptığın her şey daha çok dalga yaratır.
Teslim ol...
Vahdet okyanusuna karış...
O sana verecek
ve sen hoşnut olacaksın.


Seher vakti gönlüne fısıldanacak sırlar var...
Uyan...
Ve artık uyuma.
Bırak güneş güne doğsun;
ve sen gönlüne doğan güneş ile kal.