BİR DÜŞÜNCE YÖNTEMİ OLARAK YÜRÜMEK

Türkiye’de nüfusun yüzde 93’ü il ve ilçe merkezlerinde yaşıyor. Özellikle metropollerde hayatın ritmi yüksek, zaman çok hızlı akıyor. İnsanlar sürekli olarak hareket halindeler; hep bir şeyler yapmak ya da bir yerlere yetişmek çabası içindeler. Bu süreçte bırakınız gökyüzüne bakmayı, etrafa bile bakmadan resmen koşuşturuyorlar.Kent yaşamının hızlı akışı insanı zorluyor, çünkühız insanın çok önemli bir özgürlüğünü elinden alıyor. Ağırdan alma şansı yok, yani yavaşlayamıyor. Fren yapmak yok, zihni rahatlatma yok, yetiştirilecek pek çok iş var bekleyen. Bu durumda da, gökyüzüne sadece hava durumunu anlamak için bakıyor. Yürüyüş çoğunlukla bir egzersiz ya da spor olarak görülüyor. Önemli bir kesim de; zayıflamak, yediklerini hazmetmek, daha çekici bir görünüme sahip olmak ya da doktor tavsiyesi olarak yapıyor. Felsefi açıdan yürümeyi, bir düşünce yöntemi olarak yapan insan sayısı yok denecek kadar az. Çünkü eğitim ve öğrenim sürecinde yürüyüşün önemi bize öğretilmiyor. Kültürümüzde de böyle bir alışkanlık yok. Yürümenin iyileştirici gücünü bilmek önemli bir farkındalık. Yürümek en çok ihtiyacımız olan eylemi, yani “yavaşlamayı” gerçekleştirir. Bir yerlere yetişme çabası içinde olmadan çevremizdeki güzellikleri görür, kendimizi zamandan ve mekândan uzaklaştırır, böylelikle kendimizi daha iyi hissederiz.
Yürümeyi yaşamının bir parçası haline getirmiş olan büyük filozof Friedrich Nietzsche yazmasını, düşünmesini sağlayan tek şeyin yürümek olduğunu söyler. Hareket halinde olmanın önemine dikkat çeker; çünkü evrende her şey hareket halindedir. Nietszche yürürken kazandığı ivmeyle kitaplarını yazdığını söyler. Bir başka deyişle, yazılar hareketin kendisinden doğar. Başkalarının etkisi altında kalmadan, kimsenin onayına ihtiyaç duymadan, içinden gelerek yazdığı yazılardır bunlar. Bir uyarı da yapar Nietszche; “ Yürüyüşü, başkalarıyla birlikte yapıp, pikniğe çevirmeyin.
Jean Jacques Rousseau “İtiraflar” adlı kitabında “Yalnızca yürürken derin düşüncelere dalabiliyorum. Durduğum zaman düşüncelerim de duruyor, zihnim yalnız bacaklarımla birlikte hareket ediyor” der. Rousseau şan ve şöhretin doruğunda, büyük bir zenginlik içinde geçirdiği yirmi yılın ardından yürüyüşlere başlar. Bunlar ormanda, göl kenarında meditasyon amaçlı yürüyüşlerdir.Bu dönemi “kendini bulma” olarak tanımlar. Çünkü artık “önemli işlerine “ dönmekten vazgeçmiş ve yeni bir döneme girmiştir. Arınmaya başladığını düşünerek, yürüyüşlerini zevkle sürdürür. Frederic Gros’un kitabında yer verdiği, “İnsanın kendini sevmeyi yeniden öğrenebilmek için, uzun mu uzun bir yol tepmelidir” sözünün esin kaynağı, sanki Rousseau’nun yürümeye yüklediği bu anlamda yatmaktadır.
Jean Jacques Rousseau “İtiraflar” adlı kitabında “Yalnızca yürürken derin düşüncelere dalabiliyorum. Durduğum zaman düşüncelerim de duruyor, zihnim yalnız bacaklarımla birlikte hareket ediyor” der. Rousseau şan ve şöhretin doruğunda, büyük bir zenginlik içinde geçirdiği yirmi yılın ardından yürüyüşlere başlar. Bunlar ormanda, göl kenarında meditasyon amaçlı yürüyüşlerdir.Bu dönemi “kendini bulma” olarak tanımlar. Çünkü artık “önemli işlerine “ dönmekten vazgeçmiş ve yeni bir döneme girmiştir. Arınmaya başladığını düşünerek, yürüyüşlerini zevkle sürdürür. Frederic Gros’un kitabında yer verdiği, “İnsanın kendini sevmeyi yeniden öğrenebilmek için, uzun mu uzun bir yol tepmelidir” sözünün esin kaynağı, sanki Rousseau’nun yürümeye yüklediği bu anlamda yatmaktadır.
Evrenin özünde hareket var,her şey, ama her şey sürekli olarak hareket halinde. İnsan da oturmak değil, hareket etmek için tasarımlanmış bir canlı. Bu nedenle hareketsiz kalamaz, evrene ayak uydurmak, ona eşlik etmek zorunda. Yürüyüşü bu nedenle hayatımıza katmamız gerek; üstelik bunu hiçbir ilacın getiremeyeceği faydaları bize sağlayacağı için yapmalıyız.
Videoyu beğendiyseniz; bu videonun geniş kitlelere iletilebilmesi için, lütfen YouTube Tuygan Çalıkoğlu sayfasına abone olunuz, beğen tuşuna basınız, yorum yapınız ve paylaşınız. Teşekkürler.