مردمنامه (تاریخ مردم)
مردمنامه مجلهای است درباره مردم و برای مردم و فراخوانی است به یک نهضت علمی در حوزه تاریخنگاری و علومانسانی. مردمنامه دو آماج را دنبال میکند. یکی نوشتن درباره مردم و دیگری نوشتن برای مردم. نخستین را «مردمنامه» و دومین را «مردمینامه» میگوییم. مردمنامه همان تاریخ مردم (People's History) است و مردمینامه یعنی تاریخنویسی به زبان مردم و برای مردم، نه تنها برای نخبگان و متخصصان. مردمینامه نزدیک - و تقریباً برابر - است به آن گونهای از تاریخنویسی که در انگلیسی به آن Public History میگویند. از جمله کارهایی که مردمنامه به جد دنبال میکند نقد تاریخنگاری قدیم و معاصر ایران است زیرا که نگاه ما به وضعیت تاریخنویسی ایران نگاهی آسیبشناختی است. مردمنامه همگان را به کوشش در راه نقد تاریخنگاری ایرانی - بهویژه تاریخنگاری معاصر - فرا میخواند.
Exploring the Persianate Age: Insights into Indo-Persian History with Prof. Richard Eaton
شیعهپژوهی در غرب/ بخش سوم: دو مکتب عمده در شیعهپژوهان غربی
وسوسۀ هرمنوتیک و کار مورخ
کورش هخامنشی؛ گذشته و اکنون
شیعهپژوهی در غرب/ بخش دوم: شیعهشناسی در نیمۀ دوم قرن بیستم
اهمیت ویژۀ آرشیوهای روسیه برای پژوهشهای تاریخی
شیعهپژوهی در غرب/ بخش نخست: تاريخ و تجربههای شخصی
باستانگرایی ایرانی؛ واپسگرایی یا نواندیشی و نوخواهی؟
تاریخ مردم در اسناد بریتانیایی
زرینکوب به روایت زرینکوب
حسین مکی؛ نیمنگاهی به زندگی و کارنامۀ سیاسی و فرهنگی او
انحلال مجلس هفدهم؛ قانونی یا غیرقانونی؟
کنشگری زن ایرانی؛ از ۱۳۵۷ تا اکنون
نگاهی به سیره علمی عباس زریاب خویی/ بخش دوم
نگاهی به سیرۀ علمی عباس زریاب خویی/ بخش نخست
چه شد که مغول به ایران حمله کرد؟
نامۀ کاشانی به مصدق در ۲۷ مرداد ۱۳۳۲ و پاسخ مصدق به این نامه؛ اصیل یا ساختگی؟
نقد کتاب «مشروطۀ ایرانی»
نامۀ کاشانی به مصدق در ۲۷ مرداد ۱۳۳۲؛ اصیل یا ساختگی؟
تقی ارانی و کشف ایران
نقد کتاب «مشروطۀ ایرانی» تألیف ماشاءالله آجودانی
ایران، مناسک و دین عامه
ایران چطور از حلقوم دستگاه خلافت بیرون آمد
نقدی بر نظر شریعتی دربارۀ صفویه
امامحسین و ایران
نکاتی پیرامون اندیشۀ اصلاح دینی
جایگاه صفویه در تاریخ ایران از منظر تاریخ تمدنی-فرهنگی
کَرآبی؛ سلسلهنشستهای گفتوگو دربارۀ آب/ نشست نخست: تاریخ فرهنگی آب در ایران
چگونگی رویارویی با منابع عصر صفوی برای پژوهشهای تاریخ مردم (قسمت نخست)
ملاحظاتی پیرامون تاریخنگاری احمد کسروی (بخش دوم)