Radzimowice kopalnia Bergmanntrost - wejście szybem Louis

Radzimowice to malowniczo położona osada we wschodnim grzbiecie Gór Kaczawskich na stokach Żeleżniaka. Przez wiele lat w tej małej miejscowości znajdował się jeden z największych ośrodków górnictwa kruszcowego na Dolnym Śląsku. Od roku 1241 Radzimowice były wzmiankowane jako osada górnicza – najprawdopodobniej wydobywano srebro i złoto. Od 1477 roku prowadzono prace górnicze systemem gwareckim. W 1790 roku powstało gwarectwo „Volle Gesellenzeche”, które otrzymało koncesję na wydobycie rud miedzi, arsenu i ołowiu. Najważniejszym surowcem uzyskiwanym z łupków radzimowickich była ruda arsenu. Z niej po wyprażaniu i rafinacji otrzymywano arszenik. W XIX wieku w Radzimowicach wybudowano trzy płuczkarnie oraz hutę arszeniku oraz zaczęto drążyć sztolnie „Pocieszenie Górnika” (niem. Bergmanntrost), której częścią był szyb Arnold. W 1865 roku powstały na terenie Starej Góry ( Radzimowic ) kopalnie Wilhelm i Bergmanntrost. Na początku XX wieku połączono obie kopalnie wraz z licznymi mniejszymi wyrobiskami w konsorcjum „Consolidierte Erzbergwerk Wilhelm”. Pozyskiwano kruszec z żył polimetalicznych o grubości od 6 cm do 1,4 m. Żyły nazwano - Pocieszenie Górnika, Olga, Wanda, Klara, Maria i Aleksandra. Już w XVII wieku z żył uzyskano ponad 1,5 tony rudy miedzi i 10 ton rud arsenu, srebra i ołowiu. Niektóre szacunki mówią, że od początku XIX wieku do początku XX wieku otrzymano ok. 2000 ton czystej rafinowanej miedzi. Z szybu Arnold pozyskiwano rudę arsenu, z szybu Louis rudę miedzi. Na przeszkodzie dalszemu rozwojowi wydobycia stanęły pożar huty, pożar całych Radzimowic w 1892 oraz zalanie kopalni przez ulewne deszcze. Kopalnie ostatecznie zamknięto w 1925 roku głównie ze względu na brak zbytu na produkty arsenopochodne. Na początku 1945 roku kopalnię zalano. W latach 50 planowano wznowić wydobycie ale po odkryciu bogatych złóż w rejonie Lubina zrezygnowano.
Wyrobiska podziemnych kopalń były udostępnione pionowymi szybami i odchodzącymi sztolniami – wyloty dwóch pionowych szybów (Louis i Arnold) zachowały się do dzisiaj i są zabezpieczone metalowymi kratami. Obok szybów znajdują się tu liczne hałdy, na których można znaleźć minerały kruszcowe występujące najczęściej w żyłkach przecinających łupki radzimowickie. Do najczęściej spotykanych minerałów należą złoty, połyskujący piryt, chalkopiryt, srebrzysty arsenopiryt, galena, sfaleryt, magnetyt, hematyt i inne. Z hałd w Radzimowicach opisano również liczne, tworzące się współcześnie minerały o genezie wietrzeniowej, tzw. minerały hipergeniczne.
Szyb Louis udostępnia obecnie trzy poziomy wydobywcze. Zachowały się liczne ciągi drabinowe pomiędzy poziomami oraz koryta zsypowe. W wielu miejscach wybraną żyłę zapełniono skałą płonną, która jest sklejona błotem i naciekami. Stwarza to duże niebezpieczeństwo obwału. Na ociosach możemy oglądać wtórne mineralizacje w kolorze białym, czarnym, pomarańczowym i niebieskim. Kolor niebieski pochodzi od związków miedzi ( głównie siarczanu ), czarny od tlenków manganu, pomarańczowy od rud żelaza. Znaczna ilość nacieków świadczy o dużej zawartości związków miedzi, żelaza, wapnia, manganu i arsenu. Na poziomie czwartym zalega woda a w szybie ( na niższy poziom ) stężenie dwutlenku węgla uniemożliwia eksplorację.
Eksploracja odbyła się za zgodą Zarządzającego terenem, na którym jest zlokalizowany szyb Louis. Dziękuję za tę możliwość.
Dziękuję Ekipie Ignacy Kołłątaj Marcin Bacia Paweł Szwed