พระโอวาทเทียนหยานกู่ฝอ "อย่าห่างเพื่อนผู้ร่วมบำเพ็ญ"

พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์ พระบรรพจารย์เทียนหยานกู่ฝอ
ตอน "อย่าห่างเพื่อนผู้ร่วมบำเพ็ญ" ทีมกาลัญญุตา JK A&P
ศิษย์เอ๋ย พวกเจ้าต้องอยู่ร่วมกับผู้น้อยของตนเอง อยู่อย่างสงบสันติปรองดองรักใคร่กัน หากเบื้องบนและเบื้องล่างสามารถร่วมใจร่วมคุณธรรมกันแล้ว นั้นก็คือ บุญวาสนาของพวกเจ้า นั่นก็คือ บุญวาสนาของตัวอาจารย์ ยิ่งกว่านั้นถือเป็นบุญวาสนาที่ดีของมวลเวไนย
แต่ถ้าหากพวกเจ้ายังแก่งแย่งแบ่งพรรคแบ่งพวกกันไม่หยุด สุดหยุมหยิมในการแบ่งแยกแล้ว พวกเจ้าก็ลองคิดดูเอาเองว่า ราก 3 แก่นอันเป็นพิษร้ายนำจิตญาณของพวกเจ้าสู่นรก คือ โลภ โกรธ หลง จะตัดขาดได้อย่างไร
เกิดเป็นคน ต้องสามารถอดทน รองรับ อภัย ได้น่ะ ! มีคุณสมบัติข้อนี้จึงจะถือเป็นความยิ่งใหญ่ได้ เข้าใจกันหรือเปล่าล่ะ ?
อาจารย์ขอเน้นอีกครั้งว่า สิ่งสำคัญที่สุดของความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล ก็คือ การอยู่ร่วมกันอย่างสงบสันติน่ะ !
เมื่อเราสามารถเปลี่ยนแปลงแก้ไขตนเองได้แล้ว เราย่อมมีจิตใจที่ดี มีมารยาท มีความประนีประนอมยอมผู้อื่นได้ มีความรักเมตตาที่จะแบ่งปันให้ผู้อื่น เมื่อเป็นเช่นนี้เจ้าย่อมสามารถหลอมรวมกับผู้อื่นได้อย่างสงบสันติ
หากไม่เชื่อคำพูดของอาจารย์ พวกเจ้าก็สามารถลองถามใจตนเองดูว่า ณ บัดนี้ พวกเจ้าได้พบกับสันติภาพหรือยัง ? เจ้ายังมีอะไรค้างคาใจที่รู้สึกไม่ราบรื่น ไม่ได้ดั่งใจอยู่อีกหรือไม่ มีมั้ย พอลืมตาตื่นจากที่นอนเท่านั้น ก็เต็มด้วยคำบ่นจู้จี้จุกจิก ไม่หยุดที่จะกล่าวคำด่า คำตำหนิ ได้แต่คาดหวังเรื่องราวต้องดีกว่านี้ ต้องถูกใจกว่านี้ ดังนั้นจึงเต็มไปด้วยคำกล่าวโทษใช่หรือเปล่า ?
ความประพฤติเช่นนี้ ภายในจิตใจของเจ้าจะมีความปีติยินดีหรือไม่ ? มัวแต่ด่าคน ตำหนิว่ากล่าวผู้คน เช่นนี้แล้ว รอบกายเจ้า ย่อมเสมือนมีสงครามย่อยๆ เกิดขึ้น เป็นเพราะอะไรล่ะ ? เช่นนี้ก็ให้ศิษย์ลองคิดดูเองก็แล้วกันว่า ทำไมไม่อาจมีสันติภาพเกิดขึ้นรอบๆตัวเองได้ล่ะ ?
แต่การบำเพ็ญธรรม สิ่งสำคัญต้องมีความสงบสันติภาพ เพื่อหลอมรวมกับมวลเวไนยรอบ 10 ทิศแล้ว ตัวเองจะเสียเปรียบขาดทุนไปบ้าง ย่อมไม่เป็นไร ถูกต้องหรือเปล่าล่ะ นี่ก็คือการฝึกเคี่ยวกรำจิตญาณตน ฝึกความใจกว้าง รองรับสรรพสิ่งได้
จิตใจที่หยุดอยู่กับที่ หรือถดถอยไป ผู้ที่ทำหน้าที่เป็นอาจารย์ถ่ายทอดธรรมเคยทบทวนตัวเองมั้ย เคยเข้าใจผู้น้อยมั้ย ว่าสาเหตุที่ผู้ติดตามถดถอยไป ความจริงมาจากสาเหตุใด เจ้ากับผู้น้อยที่ถดถอยไป ย่อมมีสาเหตุเงื่อนงำเกี่ยวข้องกันอย่างใกล้ชิด
ข้า...อาจารย์ มักจะพูดอยู่เสมอว่า หากไม่มีประชาชน ย่อมไม่มีขุนนาง หากไม่มีผู้น้อย ยิ่งไม่ต้องมีอาจารย์ถ่ายทอดธรรม ไม่ต้องมีนักบรรยาย และยิ่งไม่ต้องมีประธานสถานธรรม
อย่างไรเสีย อาวุโสธรรมมีความล้ำค่า หมั่นเชิญอาวุโสธรรมไปส่งเสริมคนในครอบครัวเจ้า แต่สิ่งสำคัญอยู่ที่เจ้าต้องปรับปรุงเปลี่ยนแปลงตนเอง จนซาบซึ้งถึงคนในครอบครัว เมื่อนั้นสถานการณ์ทั้งหมดย่อมราบรื่นไปได้เอง อย่าคิดถึงแต่ตัวเองเพียงคนเดียว คนในครอบครัวก็มีบุญสัมพันธ์ที่เป็นเพื่อนร่วมบำเพ็ญไปพร้อมเจ้าด้วย ฉะนั้น อย่าลืมคนในครอบครัว ครอบครัวก็เป็นอาณาจักรธรรมสำคัญที่เจ้าจะต้องร่วมปฏิบัติบำเพ็ญให้ได้

(มิใช่เพื่อทำการค้าหรือหากำไร มิใช่เพื่อการกุศล โฆษณาที่เห็นเกิดขึ้นเองมิได้นำมาเป็นรายได้ แต่เป็นเพียงเผยแผ่ธรรมะ เป็นทานเท่านั้น)