Postaci biblijne: Mojżesz i Jozue

Mojżesz uważany jest za głównego twórcę i prawodawcę judaizmu oraz proroka uznawanego przez trzy religie monoteistyczne: judaizm, chrześcijaństwo, islam. Jest centralną postacią Pięcioksięgu, w szczególności Księgi Wyjścia. Przedstawiony jest jako wybawca Izraela z niewoli egipskiej . Również inne księgi starotestamentowe kilkadziesiąt razy wspominają Mojżesza jako sługę Bożego [2 Król 21, 8; Ps 104 (105), 26; Mal 3, 22], ulubieńca Boga [Ps 105 (106), 23], kapłana [Ps 98 (99), 6], prawodawcę [Bar 2, 28], proroka [Oz 12, 13; Mądr 11, 1], męża Bożego[(1 Kron 23, 14; Ps 89]. Szczególną uwagę w literaturze poświęcają Mojżeszowi dwaj najwięksi pisarze żydowscy: Józef Flawiusz i Filon Aleksandryjski. W księgach Nowego Testamentu Mojżesz wspomniany jest 80 razy. Wiele uwagi poświęca mu autor listu do Hebrajczyków. W odróżnieniu od literatury hellenistycznej, która specjalnie uwypukla narodowe i kulturalne cechy Mojżesza, list do Hebrajczyków podkreślił głównie jego cechy religijne.
Historyczność Mojżesza nie jest podważana. Jego życie przypisuje się do wieku XIII p.n.e., kiedy to mógł się wychowywać na dworze egipskiego faraona. Nie było to niczym niezwykłym. Badacze odkryli papirus z okresu Setiego II (ok. 1208 r. p .n.e), z którego wynika, iż w haremie w Mi-ur (Moeris) wysoko postawiona dama zajmowała się np. kształceniem obcokrajowców na urzędników. Naukowcy potwierdzili także tło historyczne i kulturowe opisywane na kartach biblijnych a dotyczących ziemi Kanaan. Świadczą o tym dokumenty egipskie z Tell el-Amarna. Badania wykazały także, że sytuacja za czasów Mojżesza była bardzo sprzyjająca osiedleniu się Izraelitów. Świadectwa ceramiki dowodzą, że Izraelici zamieszkiwali w Transjordanii w XIV wieku p. n e. Mojżesz działał rzeczywiście w takiej epoce i w takich warunkach, jakie są przedstawione w Biblii. Za historyczne należy uznać nie tylko samo życie Mojżesza i wielką jego rolę w dziejach Izraela, ale też i wszystkie okoliczności i zdarzenia, które temu życiu towarzyszyły. Na obiektywizm tych wszystkich biblijnych opisów wskazuje fakt, że mówią one nie tylko o cnotach Mojżesza, ale także o różnych jego wadach i słabościach.