Άγνωστος Χειμώνας - Άρρωστης Εικόνας (στίχοι)

Κοίτα με βαθιά μέσα στα μάτια πίστεψέ με
κοίταξέ με λίγο πιο καλά απλά ή ξέχασέ με
στο 'πα πως μεσ' το σκοτάδι πάντα για σκιά περνιέμαι
να φοβάσαι ανθρωπάκι αν μας δεις πότε να κλαίμε
γιατί όταν κλαίμε καίμε με τα δάκρυα τη θλίψη
και απ' τη σήψη ψάχνω βλέμμα κοφτερό για να μ' αγγίξει
σαν μαχαίρι απ' τη λήξη την αρχή σου φέρνω μάλλον
κάποιοι θα ξεχάσαν ότι ακόμα υπάρχω και ανασαίνω
είναι χωμένο μέσ' τη γη το πεπρωμένο είναι δεμένο
χτυπημένο ματωμένο διψασμένο όσο αντέχω
τα χτυπήματα χτυπάει το γαμημένο συνεχώς
ψάχνω το φως ανελλιπώς σα τσιγγανάκι πεινασμένο
περιμένω εν αγωνίως στις γωνίες του μυαλό μου
κρύος ήλιος ανατέλλει ο φόβος ο πιο σκοτεινός
εκείνος που με λύγισε για μια στιγμή μονάχα ανάσα
παίρνω μια στιγμή μονάχα θέλω μια στιγμή και βάζω φουρνέλο.

Άγνωστος Χειμώνας άρρωστης εικόνας
άγνωστος χειμώνας εσωτερικός αγώνας
άγνωστος χειμώνας κρύος σκοτεινός τυφώνας
όπως πέφτουν οι βιτρίνες κατεβαίνει κι ο κανόνας.

Με τα χέρια κολλημένα στο κορμί μου απ' το φόβο
λίγα μέτρα απ' το θάνατο πιο πέρα βρίσκω λόγο
βρίσκω νόημα που ζω κι ανοίγω στην ομίχλη δρόμο
μην ψάχνεις για την αγάπη σε κανένα ψυχολόγο
είναι δεμένα απ' το μίσος τα μάτια μου σφιχτά θαμμένα
μυστικά που ζητάνε και βλέπουν μπατσικά μόνο καμμένα
καλές στιγμές τη γαλήνη αναζητάν απεγνωσμένα
είδα παιδικές χαρές που είχαν βρέφη κρεμασμένα
γίνομαι ένα με τον κεραυνό και πατάω πάνω στην πένα
κάνω στίχους μου βροχή για μυαλά που είναι διψασμένα
χορεύω και όσο παλεύω ένα βήμα πιο κοντά
κάνω ν' ανέβω στο μεγάλο βουνό που τις ανάσες του κλέβω
έχοντας μια δύναμη κρυμμένη σ' ένα βλέμμα μόνο
δέκα λιοντάρια μου θυμίζει έτσι νιώθω όταν θυμώνω
και αν δε δεις αυτό το βλέμμα κατοικεί στο χωροχρόνο
κι είναι γύρω μου και πάντα με τυλίγει όταν ματώνω.

Άγνωστος Χειμώνας άρρωστης εικόνας
άγνωστος χειμώνας εσωτερικός αγώνας
άγνωστος χειμώνας κρύος σκοτεινός τυφώνας
όπως πέφτουν οι βιτρίνες κατεβαίνει κι ο κανόνας.