Tak wyglądało życie Niemców w 1936 roku pod rządami Hitlera

W 1936 roku Niemcy sprawiały wrażenie kraju pogrążonego w porządku, dobrobycie i narodowej jedności. Ulice wypełniały się flagami, defiladami i symbolami nowego reżimu, a propaganda przedstawiała państwo jako naród odrodzony po chaosie Republiki Weimarskiej. Bezrobocie zdawało się znikać, wielkie projekty infrastrukturalne postępowały bez przerwy, a miliony obywateli uczestniczyły w masowych wydarzeniach, które budowały poczucie siły i wspólnoty. Pod tą fasadą stabilności państwo przeorganizowało codzienne życie, czyniąc pracę, wypoczynek i edukację bezpośrednim przedłużeniem ideologii nazistowskiej.

Życie społeczne i rodzinne uległo głębokiej przemianie. Edukacja została zmilitaryzowana już od dzieciństwa — szkoły i organizacje młodzieżowe miały kształtować posłuszne ciała i umysły lojalne wobec Führera. Dom stał się przestrzenią polityczną, w której macierzyństwo, dzietność i role płciowe były regulowane przez państwo jako obowiązki narodowe. Rozrywka, sport i kultura przestały być swobodnymi formami ekspresji, a stały się narzędziami zbiorowej dyscypliny, ściśle kontrolowanymi i sterowanymi przez władzę. Każdy aspekt życia był podporządkowany przygotowaniom społeczeństwa do przyszłych poświęceń i wojny.

Równocześnie w ciszy rozrastał się niewidzialny system kontroli. Gestapo, wspierane przez donosicielstwo obywatelskie i wszechobecny strach, doprowadziło do sytuacji, w której społeczeństwo samo się cenzurowało, bez potrzeby stałej, widocznej represji. Rozmowy stały się ostrożne, prywatność zanikła, a posłuszeństwo stało się warunkiem przetrwania bez bycia wskazanym palcem. Tak więc na długo przed tym, zanim wojna rozpoczęła się poza granicami Niemiec, kraj został już przekształcony w w pełni zmobilizowane państwo, w którym pokój był jedynie iluzją, a wojna zakorzeniła się w umysłach, ciałach i codziennych rutynach milionów ludzi.