اگر اشتباهی کردی و دیر به فکر جبران افتادی، باز هم ارزش دارد؛ چون تا وقتی نفس می‌کشی، فرصت هست.

«ماهیگیر پیر و درس بزرگ زندگی»

در یکی از روستاهای کنار دریا، پیرمرد ماهیگیری زندگی می‌کرد که همه‌ اهالی او را به صبر و آرامش می‌شناختند. نامش «استاد نادر» بود؛ مردی که بیش از پنجاه سال کنار همین دریا نفس کشیده و با موج‌ها رفیق شده بود.
اما چند سالی بود که اوضاع تغییر کرده بود. جوان‌ترها با قایق‌های موتوری و تورهای مدرن ماهی می‌گرفتند و ماهیگیر پیر، با همان قایق چوبی قدیمی‌اش، سختی زیادی می‌کشید.

یک روز صبح، وقتی آفتاب تازه از دل آب‌ها بیرون زده بود، نادر صندوقچه‌ی وسایلش را برداشت و آرام به سمت ساحل رفت. اما آن روز، روزِ خوبی نبود. موج‌ها خروشان بودند و نسیم، بوی توفان می‌داد. دوستانش به او گفتند:

«استاد، امروز وقت دریا رفتن نیست. هوا خراب می‌شه.»

اما نادر که چند روزی بود ماهی درست و حسابی نگرفته بود، تصمیم گرفت شانسش را امتحان کند.
قایقش را آرام از ساحل دور کرد و به دل آب زد.

ساعت‌ها گذشت. تورها را چندین بار به آب انداخت… ولی هیچ!
خستگی و ناامیدی، مثل موج‌هایی که به قایق می‌کوبیدند، روی دلش سنگینی می‌کردند.

تا اینکه درست نزدیک غروب، وقتی تصمیم گرفته بود به ساحل برگردد، ناگهان در فاصله‌ی کمی از قایق، حرکتی زیر آب دید. نادر با دقت نگاه کرد. سایه‌ی بزرگی بود… چیزی که انگار منتظر اوست.

تور را به آرامی انداخت. دقایقی بعد، وقتی بالا کشید، دید بزرگ‌ترین ماهیِ عمرش در تور افتاده؛ یک ماهی سنگین و ارزشمند که سال‌ها آرزوی صیدش را داشت.

پیرمرد لحظه‌ای خشکش زد. با خودش گفت:

«چه عجیب… درست وقتی داشتم ناامید می‌شدم…»

با زحمت ماهی را به قایق آورد و با لبخندی روی لب به سمت ساحل پارو زد. اما اتفاقی عجیب‌تر مقابلش بود…

در ساحل، چند جوان ماهیگیر ایستاده بودند و با تعجب نگاهش می‌کردند. یکی از آنها گفت:

«استاد! باورمون نمی‌شه همچین ماهی‌ای گرفتی! امروز که همه‌ی ما با تورهای پیشرفته‌مون دست خالی برگشتیم!»

نادر فقط لبخند زد و گفت:

«دریا همیشه جواب عجله رو نمی‌ده… اما هیچ‌وقت امید رو بی‌جواب نمی‌ذاره.»


می‌گویند همین اتفاق—یا اتفاقی بسیار شبیه به آن—سال‌ها پیش در یکی از روستاهای جنوبی ایران رخ داده بود.
روستایی‌ها که از دیدن ماهی بزرگ شگفت‌زده شده بودند، آن روز یک جمله از زبان نادر شنیدند که بعدها تبدیل شد به ضرب‌المثلی که هنوز بعد از نسل‌ها استفاده می‌کنیم:

«ماهی را هر وقت از آب بگیری، تازه است.»

یعنی برای شروع دوباره، برای اصلاح یک اشتباه، برای دنبال کردن یک هدف، هیچ‌وقت دیر نیست.
همه چیز بستگی به این دارد که دست از تلاش نکنی.

این ضرب‌المثل تنها درباره‌ی ماهیگیری نیست؛ بلکه درباره‌ی زندگی است.

اگر برنامه‌ای را دیر شروع کردی، مهم نیست؛ مهم این است که شروعش کردی.

اگر اشتباهی کردی و دیر به فکر جبران افتادی، باز هم ارزش دارد؛ چون تا وقتی نفس می‌کشی، فرصت هست.

اگر آرزویی داری که احساس می‌کنی دیر شده، بدان:
وقتی اراده کنی، همان لحظه بهترین زمان شروع است.


زندگی دقیقاً مثل همان دریاست…
گاهی دست خالی برمی‌گردیم، اما اگر ادامه بدهیم، شاید بزرگ‌ترین «ماهیِ عمرمان» در آخرین لحظه به تور افتاد.