057 Skąd się wzięli Japończycy – językowe, genetyczne i archeologiczne przesłanki najnowszych teorii

https://buycoffee.to/podcastinterpret...

Jeszcze do niedawna proces zasiedlania wysp japońskich wydawał się ustalony w ogólnych zarysach. Mezolityczna i neolityczna Jomon, której twórcami mieli być przodkowie europoidalnych Ajnów, została na południu w okresie 1000/300 p.n.e. zastąpiona przez mongoloidalnych przybyszów z kontynentu, którzy przynieśli ze sobą umiejętność uprawy ryżu na polach zalewowych, wytopu brązu i z czasem żelaza. Z przemieszania tych dwóch grup ludności wykształcić się miała ludność Yamato bezpośredni przodkowie Japończyków zamieszkujących wyspy w kolejnych epokach, tym razem już historycznych od Kofun 300-538 po Reiwa, która rozpoczęła się 1 maja 2019 r.Jednak badania genetyczne DNA starodawnych Japończyków przeprowadzone w ostatnich latach właśnie w epoce Reiwa, wykazały się ludność współczesnej Japonii ukształtowała się we wczesnym średniowieczu w wyniku trzech, a nie dwóch migracji z kontynentu. Pierwsza miała miejsce jeszcze w paleolicie, a ludność Jomon jest kontynuacją tych pierwotnych łowców, zbieraczy, których pokrewieństwo z inną ludnością regionu pozostaje nieustalone. W okresie Yayoi pojawili się nowi przybysze z Azji Północno-Wschodniej czyli przodkowie Ajnów, z południowych Chin, z prowincji Shandong czy Półwyspu Liaoning, mongoloidalna ludność Yayoi. Stworzyli oni w południowej Japonii na wyspie Kyushu szereg drobnych organizmów protopaństwowych, z których wyróżniało się państwo Wa, utrzymujące kontakty handlowe z Chinami. Kultura ówczesnej Japonii przypominała austronezyjskie kultury rolnicze Filipin czy Indonezji przed powstaniem tam silnych morskich państw zainspirowanych kulturą indyjską. Mimo kontaktów z Chinami czy z Półwyspem Koreańskim, wpływy kultury chińskiej były w ówczesnej Japonii zupełnie incydentalne. Całkowita zmiana charakteru społecznego i politycznego Japonii miała miejsce w epoce Kofun (300-538), odpowiadającej późnej starożytności w Europie i okresowi wędrówek ludów. Pojawiły się w Japonii monumentalne kurhany władców, zwane kofun, ogromne instalacje ziemne w kształcie dziurki od klucza, których wzniesienie wymagało mobilizacji dziesiątków tysięcy robotników przez dłuższy czas. W kurhanach pojawiły się figurki haniwa, przedstawiające ciężkozbrojnych jeźdźców oraz konie w pełnym oporządzeniu z mongolskimi drewnianymi siodłami oraz strzemionami, nową technologią, wymyśloną właśnie wtedy przez koczownicze ludy Azji Wewnętrznej. Badania genetyczne dodatkowo wykazały, że zmienił się wówczas całkowicie profil genetyczny mieszkańców Japonii. Potomków ludności Jomon i Yayoi zupełnie zdominowali nowi przybysze z terenów Północnych Chin, Mandżurii i Półwyspu Koreańskiego. Profil genetyczny ustalony w epoce Kofun trwa bez większych zmian do dzisiaj. Wygląda to wszystko tak jakby w okresie Kofun ogromne masy ludności przesiedliły się z kontynentu na wyspy japońskie. W owym czasie dochodziło również do wielkich fal migracyjnych na kontynencie. W Chinach północna część kraju nad Żółtą Rzeką stała się terenem opanowanym przez dynastie założone przez pięć koczowniczych ludów Xiongnu, Jie, Di, Qiang, Xianbei, które założyły 16 państw. Spowodowało to eksodus ludności chińskiej Han na południe nad rzekę Jangcy. Uformował się istniejący do dziś podział na Chiny północne i południowe. Badania genetyczne potwierdzają w Japonii, że masy ludzkie przemieściły się również na wschód. Stało się to zapewne za przyczyną proto-mongolskiego ludu Xianbei, który osiągnął na kilka wieków hegemonię na wschodnich stepach. Założone przez ten lud państwo Yen z siedzibą w południowej Mandżurii miało kontrolować nie tylko byłe komanderie chińskie w Korei, ale także panować nad japońskim państwem Wo. Wszystko wskazuje na to, że w okresie Kofun doszło do wielkiej migracji nie tylko mas ludności rolniczej ale również elit stepowych wojowników. Z tej mieszanki migrantów oraz potomków rodzimych kultur Yayoi i Jomon powstali współcześni Japończycy.Francuski sinolog Paul Pelliot zrekonstruował wymowę chińskich znaków 鮮卑 odczytywanych dziś po mandaryńsku jako Xianbei, a po japońsku Senpi, jako *Särpi (Serbi). W 557 r. w Europie pojawili się Awarowie, należący do rozbitego trzy lata wcześniej w okolicy Pekinu wschodniego kaganatu Rouran. W VI wieku Rouranie sprawowali kontrolę, nad niektórymi grupami ludności Xianbei (Särpi). W VII wieku po raz pierwszy odnotowane jest w zachodnich kronikach słowiańskie plemię Surbi (Srbi) zamieszkujące Łużyce i tereny przyszłej Serbii na południe od Dunaju, jedno plemię po dwóch stronach, na północ i na południe kaganatu awarskiego z Pannonii.

Jeżeli podoba Ci się podcast INTERPRETACJE możesz go wesprzeć w serwisie Patronite.pl: 👉 https://patronite.pl/podcastinterpret... Albo postawić symboliczną kawę w serwisie Buycoffee.to: 👉 https://buycoffee.to/podcastinterpret...