my song

herkese mutlu yıllar hepinizi çok seviyorum. şimdi atacağım yazı falan depresif gelebilir o yüzden ona göre okursunuz. eski bir yazı.

bu arada depresif bile değilim endişeye gerek yok. sadece havası çok hoş.

sanal kucaklamalarla mutlu yıllar🖤


lil ceraunophile

ig: https://instagram.com/lil_ceraunophil...




...


Ve sonra başım döndü. Her şey bulanıklaştı ve yıldızlı geceye büründü. Kapkaranlık bir yerde buldum kendimi. Yine de aydınlıktı görebileceğim kadar. Etrafıma baktığımda bir merdivenin başındaydım. Aşağı inmeli miydim?

Tahtalar vardı tavanından sarkan. Örümcek ağları ve çokça küf. İçinde olduğum gizemli bir enerji artık inmem gerektiğini söylerken üzerine basacağım hangi tahta basamağın canımı alacağını düşünmeye başlamıştım bile. ‘’İnmek istiyorum!’’ diye çığlık attı zihnimin en derinlerinde bir ses. Merakımın beni ele geçirmesi uzun sürmemişti.

İlk basamağa adımımı attım. Sanki bir hata yapmışım gibiydi tahtanın o gıcırtısı. Korkuyordum. Keşke fenerim olsaydı bana yol gösteren. Pek bir şey olmadı. İkinci, üçüncü, dördüncü, beşinci basamağın gıcırtısı… Her adımımda daha da hızlandım.

Altıncı basamaktayım. Sanırım bir ışık görüyorum. Düşünüyorum ‘’Bana eşlik eder belki.’’ diye. Sadece merakım artıyor. Ruhum yavaşlasa da adımlarım hızlanıyor sürem kısıtlıymışçasına. Yedinci basamakta görüşüm netleşiyor. Burayı daha önce ne zaman görmüştüm? Hayır, görmediğime eminim. Daha önce hiç görmedim bu sadece başka bir hayattan yanılgı olmalı.

Sekizinci basamakta merdivenin tahtaları daha da eskiyor. Tavandaki sarkan tahtalardan birinin çivisi tam kafamın ortasına sonra da elime düşüyor. Aşırı yeni ama paslanmış. ‘’Böyle bir şey mümkün olabilir mi?’’ diyorum içimden. ‘’Ne zamandır dünya üstünde burası?’’

Dokuzuncu basamakta birileriyle karşılaştım. Sanırım onları sevdim. Bilgi verdiler bana her basamakta neler yapabileceğim hakkında. Kendileri de daha önce bu basamaklardan inmiş. Sanırım dinlemem lazım öğütlerini.

Onuncu, on birinci basamaktayım. Yeni birilerini gördüm. Onları sevmedim. Garip bakışları vardı beni tepeden tırnağa süzen. Anlayamadım. Ne demek istediler? Benimle konuşmadılar bile.

On ikinci basamaktayım. Tavandaki tahtalardan biri düştü üzerime. Canlı olduğunu düşünmeye başladım bu merdivenin. Beni istemediğini, beni ve merakımı kabul etmeyeceğini. Sadece belirli kişileri aldığını ve bunların hiçbirinin bana benzemediğini. Konuştuğum hiç kimseye bu kadar kirli görünmemiş. Evet, hepsine özel kirleri varmış ama benimki bana özel, en iğrendiğim türdenmiş. Tahtanın düştüğü omzum sıyrıldığı için birkaç gözyaşı döktüm ama acısı çabuk geçti.

On üçüncü basamaktayım. Yeni biriyle daha tanıştım. Neden bilmiyorum başlarda bana belli belirsiz göründüğünü. Ama onu sevdim. Beni teselli etti. Artık hep yanımda. Onu dinliyorum o da beni. Bu kez başıma bir sürü tahta düştü. Örümcek ağlarıyla kaplandım. Ne zaman biteceğini düşündüm basamakların. Yoksa basamakları geri mi çıksaydım?

On dördüncü basamaktayım. On üçüncü basamakta tanıştığım kişi yanımdan ayrılmıyor. Neden ayrılmıyor? Artık onu yanımda istemiyorum. Sürekli bir şeyler söylüyor bana. Kaygılarım artıyor, azalıyor ümitlerim. Bana bu yolun sonu olmadığını söylüyor. Susmasını istiyorum asla konuşmamasını. Üstüme bir beden düştü. Onu orada nasıl göremediğimi bilmiyorum ama kesinlikle ölüydü. Tüm bedenini saran kan üzerime bulaşmıştı düştüğünde. Çığlık attım, bu sefer yeni biri yoktu. Işıklar söndü bir süreliğine.

Ayağımı on altıncı basamağa koyarak on beşinci basamağa oturdum. Başıma gelenlerden sonra ilerlemek istemiyordum. Nasıl oldu bilmiyorum sustu sürekli yanımda dolaşan. Fısıltıları kesinlikle hala duyulabilirdi ama susmuştu çoğunlukla. Bomboş hissettim. Bu basamakta bir şey yaşamıyorum sadece dinleniyorum. Aslında sürekli geri dönmek istiyorum ama önceki basamakları hatırlamıyorum. Herhalde daha az gıcırdarlardı. Daha sağlamlardı. Çoğu nazikçe geçmişti çünkü onlardan. Dokuzuncu basamaktan birilerini hatırlıyorum. Hiçbir öğütleri işe yaramayan. Sadece benliğimi elimden alan.

Hala oturmak istiyorum ama on beşinci basamak kırıldı. Ayağımı on yedinci basamağa koyarak on altıda oturuyorum. Kırılma artık, ben sana hiçbir şey yapmadım! Bekliyorum. Gerçekten hiçbir şey olmuyor. Sanırım bu merdiveni yendim. Ama ne mutluyum ne de mutsuz. Sadece artık bir sonraki basamakları görmek istiyorum.

On yedincide ayağa kalkıyorum. Merdivenler bir anda kayboluyor, bir kaydırağa dönüşüyor. Nazikçe kaymamı sağlıyor. Tavanda binlerce fotoğraf akıp gidiyor. Yeni insanlarla tanışıyorum. Fısıltım bir gelip bir gidiyor. Artık ona eskisi kadar güvenmiyorum. Sonunda ışık beni buluyor, görebiliyorum rahatça önümü. Tabelalar var seksen sekizinci basamak, doksan üçüncü ve yüzüncü. Önceki basamaklara ne oldu?

Sonunda düşüyorum. Başım dönüyor etraf yeniden kararıyor. Ayağa kalkıp silkeleniyorum. Etrafıma bakınıyorum. Ve aşağıda uzanan başka bir merdiven.


...