M. Weinberg, Nad wodą wielką i czystą - Karolina Borowczyk / Witosława Frankowska

Czternasta pieśń projektu "Mickiewicz."

Mieczysław Weinberg, "Nad wodą wielką i czystą"
z cyklu "Trzy pieśni op. 22 do słów Adama Mickiewicza"


Nad wodą wielką i czystą

Nad wodą wielką i czystą
Stały rzędami opoki,
I woda tonią przejrzystą
Odbiła twarze ich czarne;

Nad wodą wielką i czystą
Przebiegły czarne obłoki,
I woda tonią przejrzystą
Odbiła kształty ich marne;

Nad wodą wielką i czystą
Błysnęło wzdłuż i grom ryknął,
I woda tonią przejrzystą
Odbiła światło, głos zniknął.

A woda, jak dawniej czysta,
Stoi wielka i przejrzysta.

Skałom trzeba stać i grozić,
Obłokom deszcze przewozić,
Błyskawicom grzmieć i ginąć,
Mnie płynąć, płynąć i płynąć.

Above water vast and pure
Stood rows of mountain crags,
And the water's glassy deep
Mirrored their black brows.

Above water vast and pure
Black clouds rolled;
The water's glassy deep
Mirrored their mean shapes.

Above water vast and pure
Lightnings flash, thunders roar;
The water's glassy deep
Mirrors light, silence reigns.

And the water, ever pure,
Stands vast and clear.

Rocks must stand and threaten,
Clouds must carry rain,
Lightnings roar and vanish
As I drift on again.

Karolina Borowczyk - mezzosopran
Witosława Frankowska - fortepian

Kompozytor nie wykorzystał jednej zwrotki.
Źródło tłumaczenia - https://www.oxfordlieder.co.uk/song/4004

Mieczysław Weinberg - Urodził się 8 grudnia 1919 roku w Warszawie właściwie jako Moisiej Samuiłowicz Wajnberg. Jako Rosjanin polsko-żydowskiego pochodzenia łatwo stawał się obiektem zainteresowania różnych narodów. Od dzieciństwa związany był tez nie tylko z jednym krajem, ale poruszał się po całym obrębie słowiańskiej Europy: do wybuchu II wojny światowej studiował w klasie fortepianu w warszawskim konserwatorium. W 1939 roku przeniósł się na Wschód – w Mińsku uczył się dyrygentury u Zołotariowa, po 1941 pojechał do Taszkientu, gdzie spędził kolejne dwa lata. W 1943 roku przeniósł się do Moskwy i tam spędził resztę życia (zmarł w 1996 roku).

Przyjaźnił się z Dymitrem Szostakowiczem, który dzięki swym partyjnym znajomościom pomógł Weinbergowi w 1953 roku wydostać się z więzienia (przetrzymywany był tam z powodów politycznych). Pod wpływem Szostakowicza Weinberg pozostawał także, jeśli idzie o inspiracje artystyczne. Szerokie, rozległe plany melodyczne i wszystko to, na co stawiał neoklasycyzm w muzyce, to wszystko znaleźć można w jego muzyce.

Weinberg był kompozytorem przede wszystkim muzyki instrumentalnej, zwłaszcza orkiestrowej. W jego dorobku znalazły się 22 symfonie, poemat symfoniczny, koncerty na instrumenty solowe z towarzyszeniem orkiestry, muzyka kameralna (kwartety smyczkowe, sonaty) i solowa (głównie fortepianowa). Ale Mieczysław Weinberg renesans zainteresowania swoją twórczością muzyczną, który w ostatnich latach można zaobserwować na świecie, zawdzięcza kompozycjom operowym. Spośród siedmiu oper jego autorstwa jako pierwszy swojego scenicznego wcielenia doczekał się Portret wystawiony w 1983 roku w Moskwie i Brnie (obecnie wystawiany także w Polsce). W roku 2006 w Moskwie pokazano natomiast Pasażerkę do libretta ułożonego według głośnej powieści Zofii Posmysz pod tym samym tytułem. W Polsce operę ta pokazano po raz pierwszy w Warszawie w 2010 roku w równie jak sama powieść głośnej inscenizacji Davida Pountneya. W tym ujęciu scenicznym zobaczyła Pasażerkę publiczność Bregencji (Bregenzer Festspiele, 2010), Houston (Houston Opera, 2015) i Chicago (Lyric Opera, 2015).

Źródło: https://teatrwielki.pl/ludzie/mieczys...

Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu.

Projekt ma na celu nagranie serii mało znanych bądź nieznanych pieśni do tekstów Adama Mickiewicza z kręgu literatury polskiej i obcej.

Nagranie zostało wykonane w jednym ujęciu, bez wycinania i strojenia.

Strona projektu:   / mickiewicz-106659298130492