S. Niewiadomski, Polały się łzy me czyste - Karolina Borowczyk / Witosława Frankowska

Pierwsza pieśń projektu "Mickiewicz."

Adam Mickiewicz, Liryki lozańskie, "Polały się łzy me czyste"

Polały się łzy me czyste, rzęsiste
Na me dzieciństwo sielskie, anielskie,
Na moją młodość górną i durną,
Na mój wiek męski, wiek klęski:
Polały się łzy me czyste, rzęsiste…

Karolina Borowczyk - mezzosopran
Witosława Frankowska - fortepian

Stanisław Karol Niewiadomski (ur. 4 listopada 1859 w Soposzynie, zm. 15 sierpnia 1936 we Lwowie) – polski kompozytor, dyrygent, krytyk muzyczny, pedagog. Szkołę niższą i średnią ukończył we Lwowie. Potem pobierał lekcje gry na fortepianie u Matyldy Żłobickiej (1836-1895), uczennicy Karola Mikuli. Następnie uczył się w Konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie pod kierunkiem Stefana Witte, Franciszka Słomkowskiego oraz Karola Mikulego, ucznia Chopina. Po udanym debiucie kompozytorskim w 1880 (kantata Akt wiary na 50-lecie wybuchu Powstania Listopadowego) studiował w Konserwatorium Towarzystwa Przyjaciół Muzyki w Wiedniu i w Królewskim Konserwatorium Muzycznym w Lipsku. Powrócił do Lwowa, gdzie pracował jako pedagog, krytyk muzyczny w dziennikach lwowskich („Gazeta Lwowska” i „Dziennik Polski”) oraz warszawskich („Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne”) oraz organizator życia muzycznego – najpierw jako korepetytor w Teatrze Skarbkowskim, następnie dyrektor artystyczny opery i operetki. W 1887 został profesorem Konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie (wykłady teorii muzyki, harmonii, historii muzyki, klasa śpiewu chóralnego). W konserwatorium pracował do 1918.
Lata I wojny światowej spędził w Wiedniu, kierując filią konserwatorium lwowskiego zorganizowaną dla uchodźców. W 1918 powrócił do Lwowa i objął stanowisko kierownika opery w Teatrze Miejskim. W 1919 przeniósł się na stałe do Warszawy. W Państwowym Konserwatorium Muzycznym uczył estetyki, historii muzyki i instrumentoznawstwa (do 1927). W 1924 założył Stowarzyszenie Pisarzy i Krytyków Muzycznych. Kontynuował również działalność publicystyczną (recenzje i felietony w "Rzeczypospolitej", "Warszawiance", "Dniu Polskim", "Kurierze Polskim", "Muzyce", "Gazecie Porannej", "Lwowskich Wiadomościach Muzycznych i Literackich", "lwowskim Wieku Nowym", poznańskim "Przeglądzie Muzycznym", przemyskiej "Orkiestrze" oraz katowickim "Śpiewaku". Wygłaszał prelekcje i odczyty w radiu oraz w filharmonii i operze. Był laureatem Nagrody Muzycznej m.st. Warszawy.
Zmarł w sanatorium „Salus” we Lwowie. Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie w Alei Zasłużonych.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%...)

Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu.

Projekt ma na celu nagranie serii mało znanych bądź nieznanych pieśni do tekstów Adama Mickiewicza z kręgu literatury polskiej i obcej.

Nagranie zostało wykonane w jednym ujęciu, bez wycinania i strojenia.

Strona projektu:   / mickiewicz-106659298130492